Αφιέρωμα Νοεμβρίου: "Ιστορίες Ανυπακοής"

Αν δεν υπήρχαν οι ανυπάκουοι άνθρωποι, η Εύα δε θα έτρωγε το μήλο και θα ήμασταν ακόμα στο (βαρετό) παράδεισο. Ο Προμηθέας δε θα έκλεβε τη φωτιά από τους θεούς και θα ήμασταν ακόμα στο σκοτάδι μιας σπηλιάς. Ίσως οι σύντροφοι του Οδυσσέα να μην είχαν ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και να έφτακαν ήρεμα όλοι πίσω στην Ιθάκη (και να μην έγραφε και ο Όμηρος την Οδύσσεια). Ίσως ο κόσμος να μην προχωρούσε. 

    Στην εφηβεία, η ανυπακοή είναι το άνοιγμα του δικού σου δρόμου, η χαρά να παίρνεις τις δικές σου αποφάσεις, που δε συμφωνούν πάντα με αυτές των μεγάλων. Πολές ιστορίες στη λογοτεχνία ξεκινούν με την ανυπακοή και την αμφισβήτηση. 

«Αυτό ξέχασα να σας το πω. Με πετάξανε έξω. Μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων δε θα ξαναγύρναγα, γιατί έπεφτα σε τέσσερα μαθήματα και δεν έκανα καμιά προσπάθεια. Μου είχανε κάνει συχνά σύσταση να στρωθώ να διαβάσω –τα λέγανε και στους δικούς μου, ιδίως κάθε δίμηνο ου ερχόντουσαν να δούνε το γέρο Θάρμερ – αλλά εγώ τίποτα. Κι έτσι πήρα πόδι».

J.D. Salinger, Ο φύλακας στη σίκαλη

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή το μάτι του Μαξ έπεσε στη στολή του λύκου, που κρεμόταν στο πίσω μέρος της πόρτας της ντουλάπας. Είχε βδομάδες να τη φορέσει. […]
…Τη φορούσε όποτε ήξερε ότι θα ήταν μόνος στο σπίτι και θα μπορούσε να παλέψει με το σκύλο ή να πηδήξει και να ουρλιάξει δίχως να γίνεται θέαμα για κανέναν. Όμως τώρα, παρόλο που το σπίτι ήταν γεμάτο κόσμο, ο Μάξ ένιωθε τη φορεσιά του λύκου να τον καλεί, έτσι όπως είχε κολλήσει το βλέμμα πάνω της. Είναι ώρα, έλεγε η στολή στον Μαξ. Δεν ήταν σίγουρος αν αυτή ήταν πραγματικά η κατάλληλη στιγμή για να τη φορέσει, αλλά, από την άλλη, ποτέ δεν είχε παρακούσει στη στολή. Έπρεπε οπωσδήποτε να τη φορέσει απόψε; Συνήθως ένιωθε καλύτερα όταν φορούσε τη στολή του λύκου. Αισθανόταν πως ήταν πιο γρήγορος, πιο κομψός, πιο δυνατός.

Ντέιβ Έγκερς, Τα αγρίμια

Η ανυπακοή είναι μόνο το ξεκίνημα της ιστορίας. Η συνέχεια ... στη βιβλιοθήκη και τα βιβλία πουπροτείνονται αυτόν το μήνα.

Καλή ανάγνωση!